Kilka tygodni temu żona pokazała mi ten obrazek poniżej i symbole w nim zawarte.
Wersal, bo o nim mowa jest kompleksem pałacowo - parkowym.
Budowę Wersalu rozpoczęto w roku 1668. Znajduje się pod Paryżem i słynie z zespołu pałacowego, miejsca rezydencji królów francuskich od 1682 roku. Pałac wersalski, rozbudowany z rozmachem za Ludwika XIV, wraz z kompleksem ogrodowo-parkowym jest najwspanialszym dziełem francuskiego klasycyzmu i baroku[potrzebne źródło]. Twórcą założenia ogrodowo-parkowego był André Le Nôtre. W Wersalu w 1789 r. zwołane zostały Stany Generalne, w 1871 pałac był siedzibą rządu (wersalczycy), który stłumił Komunę Paryską. Miejsce wielu konferencji międzynarodowych, między innymi został tu podpisany Traktat wersalski 28 czerwca 1919. Wiki
Co my na nim mamy?
1. Odwrócony krzyż
2. Piramidę
3. Pięciobok - pentagram - kształcie Placu Św. Michała w Watykanie- pentagram.
http://detektywprawdy.blogspot.com/2012/12/gwiazda-poranna-symbole-w-kulturze-i.html
Zauważmy, że szala w połowie tego pięcioboku nie jest zupełnie równoległa do podstawy. Jest przechylona. Jest to zadziwiające ze względu na całą perfekcyjną resztę.
Co mi się udało znaleźć o Ludwiku XIV jako twórcy całości Wersalu:
"Według podania masońskiego statua z wizerunkiem Baphometa została dana templariuszom przez samego „Wielkiego Budowniczego Świata”. Od templariuszy miała ona przejść do socynianów, a potem do masonów. W Europie, w czasach duchowego zamętu, który doprowadził do rewolucji francuskiej, „modne” stało się odwoływanie do sił demonicznych. Dużą popularność zdobyła wówczas wróżka La Voision, udzielająca wyroczni i porad ówczesnej arystokracji. W drugiej połowie XVII wieku odprawiono pierwsze tzw. czarne msze. Chcąc sobie zapewnić dobry los, spełnić ukrywane bluźnierstwa i zrealizować żądze seksualne, szlachta Ludwika XIV, głównie kobiety, najęła około 50-60 kapłanów – odstępców, by ci przewodzili „specjalnym” mszom opartym na magicznych wezwaniach i gestach. Związane one były niekiedy ze składaniem szatanowi ofiar z ludzi – najczęściej małych, ochrzczonych chłopców – z różnego rodzaju praktykami seksualnymi, bezczeszczeniem Najświętszego Sakramentu i zaklęciami. W połowie XVIII wieku, w Anglii, powstało jedno z pierwszych stowarzyszeń satanistycznych: Hellfire Club (Klub Piekielnego Ognia). Założył je sir Francis Dashwood (1708-1780) i prawdopodobnie było ono lożą czcicieli diabła, choć niektórzy twierdzą, że Dashwood i jego towarzysze składali ofiary Bachusowi i Wenus, a nie Lucyferowi. W 1839 r. Eugéne Vintras, po szeregu wizji, założył grupę religijną „Dzieło Miłosierdzia”, która obwieszczała szybkie nadejście „trzeciej ery” – ery Ducha Świętego. Zyskał on nawet dla swej działalności przychylność dwóch duchownych, którzy celebrowali dla grupy „specjalne msze”. Vintras nosił szaty z odwróconym wizerunkiem krzyża, a wiele elementów „jego” mszy przypominało „msze czarne”"http://www.katolik.pl/templariusze,1657,416,cz.html?s=2
"Zakon przetrwał w niektórych krajach pod opieką lokalnych monarchów. 11 kwietnia 1705 roku wielkim mistrzem został książę Filip Orleański, syn Ludwika XIV – i tak pewnie Zakon trwałby pod protekcją Korony Francuskiej, niestety we Francji wydarzyło się nieszczęście narodów Europy, zwane Rewolucją Francuską. Ówczesny Wielki Mistrz Templariuszy, książę de Cosse-Brisac, został ścięty, bracia rozproszeni."
Jak widać po historii, wszyscy władcy pracowali dla jednego pana, czego przykładem jest Wersal i Ludwik XIV. Plemię żmijowe rządzi na całym świecie do dziś dzieląc umiejętnie ludzi na lewice-prawice, Rosjan-Polaków, białych - czarnych, kiedy wszyscy jesteśmy jedną wielką rodziną. Garstka oszukuje i upodla miliardy ludzi. Wynika to z braku Jezusa w sercu człowieka.
Baphomet, Bafomet – synkretyczne bóstwo, któremu cześć rzekomo oddawać mieli Templariusze w baphomeriach.
OdpowiedzUsuńW rzeczywistości Baphomet po raz pierwszy został opisany przez Eliphasa Léviego, XIX-wiecznego okultystę, który przedstawił go jako kozła z wielkimi rogami, z kobiecymi piersiami, ze skrzyżowanymi kopytami, siedzącego na ujarzmionym globie. Na łbie miał pentagram, u pleców zaś skrzydła. Jego prawa ręka z napisem Solve ("rozwiąż") i złożonymi na krzyż palcami była wyciągnięta ku znajdującemu się u góry półksiężycowi. Lewa ręka z napisem Coagula ("zwiąż"), również ze skrzyżowanymi palcami, wyciągnięta natomiast do półksiężyca na dole. Na pokrytym łuską brzuchu miał kaduceusz, mitologiczne narzędzie uśmierzania sporów, tutaj będący symbolem drzewa poznania dobra i zła wyrażającego dualizm wszystkich rzeczy.
Zeznający podczas procesu Templariusze często przedstawiali Baphometa jako głowę, rzekomo chodzi tu o głowę Jana Chrzciciela lub o twarz Jezusa Chrystusa odciśniętą na Całunie Turyńskim, który rzekomo był w posiadaniu Templariuszy. Jednak inni zeznający Templariusze opisywali głowę zupełnie inaczej, np. jeden z nich mówił że jest ona pokryta mięsem i ma lekko niebieskie włosy, drugi natomiast, że była to głowa wykonana z drewna, posrebrzana i pozłacana, inny z kolei twierdził, że głowa była tylko namalowana na desce.
Sensacyjnego odkrycia dotyczącego templariuszy w Archiwum Watykańskim dokonała włoska badaczka prof. Barbara Frale, wyniki swoich prac opublikowała w 2004 roku w „Journal of Medieval History”[5]. Podczas kwerendy natknęła się na pergamin, o którym przez ostatnie siedem wieków sądzono, że zaginął. Okazało się, iż dokument był źle skatalogowany. Kopia dokumentu, który został odnaleziony przez badaczkę, została opublikowana we włoskim czasopiśmie „Hera”. Jest to tzw. „pergamin z Chinon”, oryginał papieskiego śledztwa prowadzonego w zamku w Chinon, gdzie byli przetrzymywani wielki mistrz i jego najbliżsi współpracownicy. Proces przeciw templariuszom toczył się w 1308 roku w Poitiers we Francji, które wówczas było siedzibą papieża. Z pergaminu odnalezionego przez prof. Barbarę Frale wynika, iż templariusze nie byli heretykami[6].
Papież wiedział o różnych nadużyciach w zakonie, ale nie uważał templariuszy za odstępców od wiary. Watykan udostępnił dokumenty z procesu templariuszy w dniu 25 października 2007 roku. W tym dniu w Sali Synodalnej dokumenty zaprezentowało Tajne Archiwum Watykańskie. Sergio Pagano, prefekt tajnego archiwum watykańskiego, stwierdził, że celem przedstawienia dokumentów „nie była żadna chęć uczczenia zakonu templariuszy, a tym bardziej jego rehabilitacji. Nasza rola ogranicza się do badań historycznych”
http://pl.wikipedia.org/wiki/Templariusze
Król francuski Filip IV Piękny był zadłużony u templariuszy. Chcąc się uwolnić od zobowiązań, w piątek 13 października 1307 roku, uwięził członków zakonu we Francji, zarzucając im herezję, świętokradztwo, innowierstwo, czary, rozpustę, kult bożka Bafometa, odstępstwo od wiary i spiskowanie z Saracenami. Po długotrwałym procesie, trwającym do czerwca 1311 roku, będący pod wpływem królów Francji sobór w Vienne zdecydował o kasacie zakonu templariuszy. Jego majątki we Francji zostały skonfiskowane, wielu templariuszy poniosło śmierć przez spalenie na stosie, w tym wielki mistrz Jakub de Molay i 54 innych dostojników zakonnych. Nie wszędzie jednak likwidacja zakonu przebiegła bez problemu. Zbrojny opór stawili templariusze aragońscy i cypryjscy; templariusze niemieccy stawili się przed władzami świeckimi w pełnym rynsztunku bojowym, dzięki czemu uniknęli aresztowania.
OdpowiedzUsuńUlegając naciskom króla Francji 3 kwietnia 1312 roku papież Klemens V na Soborze w Vienne bullą „Vox in exscelso” zawiesił zakon, ostatecznie jednak uniewinnił go z zarzutów o herezję. Po zawieszeniu zakonu templariuszy dobra jego zostały przez papieża przekazane joannitom, jednak nie wszystkie udało im się przejąć, część przejęli bowiem lokalni władcy. Templariuszom w Portugalii pozwolono natomiast na utworzenie nowego zakonu – Zakonu Rycerzy Chrystusa – który przejął posiadłości templariuszy. Stworzenie tego zakonu było możliwe dzięki wyjątkowym stosunkom templariuszy w tym kraju z jego władcami, gdyż już wcześniej zakonnicy składali tam przysięgę na wierność królowi, co ich uzależniało od władzy królewskiej, ale dzięki temu cieszyli się licznymi przywilejami i protekcją panujących. Podobnej zależności nie było w innych krajach, gdzie zakon funkcjonował. W Aragonii majątek zakonu został przekazany nowo utworzonemu Zakonowi Rycerzy z Montesy.
Jak zwykle $$$ sprowadziła oszczerstwa, mord i ohydę.
Król francuski Filip IV Piękny był zadłużony u templariuszy. Chcąc się uwolnić od zobowiązań, w piątek 13 października 1307 roku, uwięził członków zakonu we Francji, zarzucając im herezję, świętokradztwo, innowierstwo, czary, rozpustę, kult bożka Bafometa, odstępstwo od wiary i spiskowanie z Saracenami. Po długotrwałym procesie, trwającym do czerwca 1311 roku, będący pod wpływem królów Francji sobór w Vienne zdecydował o kasacie zakonu templariuszy. Jego majątki we Francji zostały skonfiskowane, wielu templariuszy poniosło śmierć przez spalenie na stosie, w tym wielki mistrz Jakub de Molay i 54 innych dostojników zakonnych. Nie wszędzie jednak likwidacja zakonu przebiegła bez problemu. Zbrojny opór stawili templariusze aragońscy i cypryjscy; templariusze niemieccy stawili się przed władzami świeckimi w pełnym rynsztunku bojowym, dzięki czemu uniknęli aresztowania.
OdpowiedzUsuńUlegając naciskom króla Francji 3 kwietnia 1312 roku papież Klemens V na Soborze w Vienne bullą „Vox in exscelso” zawiesił zakon, ostatecznie jednak uniewinnił go z zarzutów o herezję. Po zawieszeniu zakonu templariuszy dobra jego zostały przez papieża przekazane joannitom, jednak nie wszystkie udało im się przejąć, część przejęli bowiem lokalni władcy. Templariuszom w Portugalii pozwolono natomiast na utworzenie nowego zakonu – Zakonu Rycerzy Chrystusa – który przejął posiadłości templariuszy. Stworzenie tego zakonu było możliwe dzięki wyjątkowym stosunkom templariuszy w tym kraju z jego władcami, gdyż już wcześniej zakonnicy składali tam przysięgę na wierność królowi, co ich uzależniało od władzy królewskiej, ale dzięki temu cieszyli się licznymi przywilejami i protekcją panujących. Podobnej zależności nie było w innych krajach, gdzie zakon funkcjonował. W Aragonii majątek zakonu został przekazany nowo utworzonemu Zakonowi Rycerzy z Montesy.
Jak zwykle $$$ sprowadziła oszczerstwa, mord i ohydę.
(Mahomet → Baphomet)
OdpowiedzUsuńObraz Léviego posłużył E. A. Waite'owi jako model karty "Diabeł" w jego talii kart tarota. Nie jest to jednak pewne, gdyż zarówno on, jak i Lévi korzystać mogli ze starobabilońskiego wizerunku demonicy/wampirzycy Lilith, później przez La Veya utożsamianej z żoną Szatana.
Imię bożka jest deformacją imienia proroka Mahometa.
(Mahomet → Baphomet)
Lilith - http://pl.wikipedia.org/wiki/Lilith