Ewangelia Filipa

 Poniżej umieściłem ewangelie apostoła Isusa Chystusa - Filipa z Betsaidy. W przeciwieństwie do Pawła był osobistym apostołem Isusa.
"
Wymieniany w Ewangelii św. Jana Filip był uczniem Jana Chrzciciela i przyjacielem św. Andrzeja. Jako piąty wymieniany jest w gronie wybranych przez Jezusa Chrystusa apostołów (BT J 1,43). To on przyprowadził do Jezusa św. Bartłomieja (BT J 1,46)"

Ewangelia Filipa posiada strukturę zbioru wypowiedzi lub luźnych rozważań. W swojej treści wyraźnie nawiązuje do Ewangelii Tomasza i w zasadzie nie koresponduje z kanonicznymi ewangeliami. Do naszych czasów Ewangelia Filipa zachowała się w języku koptyjskim (Nag Hammadi Codex II), jako tłumaczenie wcześniejszego tekstu greckiego.
Niektórzy nazywają ją gnostycką.








 1. Ewangelia Filipa
2 Niewolnik stara się tylko wyzwolić. Nie troszczy się więc o majątek swego pana. Syn zaś nie tylko
uważa się za syna, lecz dziedzictwo ojca przypisuje sobie.
4 Poganin nie umiera, bo nie ożył nigdy, aby mógł umrzeć. Kto uwierzył prawdzie, ożył i ten właśnie
naraża się na śmierć, gdyż żyje, odkąd nadszedł Chrystus.
6 Gdy byliśmy Hebrajczykami, byliśmy sierotami, mieliśmy tylko naszą matkę. Gdy zaś staliśmy się
chrześcijanami, mamy ojca i matkę.
10 Światło i ciemność, życie i śmierć, prawe i lewe są sobie braćmi, nie można oddzielić ich od siebie.
Dlatego ani dobrzy nie są dobrymi, ani źli złymi, ani żywi nie żyją, ani umarli nie zmartwychwstają.
Dlatego każdy z nich powróci znowu do swego stanu pierwotnego. Wyniesieni zaś ponad
świat są nierozerwalni, są wieczni.
12 Jednego imienia nie wypowiada się na świecie, imienia, które Ojciec nadał Synowi. Wyniesiony
ponad wszelkie imię jest imieniem Ojca, Syn bowiem nie stałby się Ojcem, gdyby nie przyjął sam
imienia Ojca. Ci, którzy posiadają to imię, znają je, choć go nie wypowiadają. Ci zaś, którzy go nie
posiadają, nie znają go. Lecz prawda stworzyła nazwy na świecie z powodu nas, ponieważ nie można
nauczyć się jej bez nazw. Prawda jest jedna, choć wielokrotna, i to z naszego powodu uczy o jednym:
w miłości poprzez wielokrotność.
13 Archonci postanowili zwieść człowieka, ponieważ zobaczyli w nim pokrewieństwo z prawdziwymi
dobrami. Wzięli nazwę dobrych i dali ją niedobrym, ażeby przez nazwy zwieść go i związać je
z niedobrymi. A jeśli pozyskują sobie przychylność, niech oddalą je od niedobrych i umieszczą je
w dobrych, które były im znane. Postanowili bowiem zabrać wolnego i uczynić sobie niewolnika na
wieki.



15 Przed przyjściem Chrystusa świat nie miał chleba. Podobnie jak raj, miejsce, gdzie przebywał
Adam, miał wiele drzew będących pożywieniem dla zwierząt, a nie miał pszenicy będącej pożywieniem
człowieka. Człowiek żywił się, jak zwierzęta. Ale gdy przyszedł Chrystus, doskonały człowiek,
przyniósł z nieba chleb, aby człowiek mógł się nasycić pokarmem ludzkim.
20 Chrystus zawiera w sobie wszystko: bądź to człowieka, bądź to anioła, bądź to misterium i Ojca.
23 Są tacy, co obawiają się, aby nie powstać z martwych nago. Dlatego pragną zmartwychwstać
w ciele. Nie wiedzą, że noszący ciało są właśnie nadzy. Ci, którzy [...], aby rozebrać się, nie są nadzy.
Ani ciało, ani krew nie będą mogły dziedziczyć królestwa Bożego. Które nie będzie dziedziczyć? To,
które jest na nas. Które zaś tylko będzie dziedziczyć? To [ciało] Jezusa i Jego krew. Dlatego powiedział:
"Kto nie będzie pożywał mojego ciała ani pił mojej krwi, nie będzie miał życia w sobie". Co to
znaczy? Jego ciałem jest Słowo, a Jego krwią Duch Święty. Kto je otrzymał, ma pokarm i ma napój,
i odzienie. Ja strofuję jeszcze tych, którzy mówią: "Ono nie zmartwychwstanie". A zatem oni obydwaj
błądzą. Mówisz: "Ciało nie zmartwychwstanie, lecz odpowiedz mi: "Co zmartwychwstanie,
abyśmy cię czcili?" Ty mówisz: "Duch jest w ciele, a także ta światłość jest w ciele". To także Słowo
jest w ciele, gdyż co powiesz, nie mówisz niczego poza ciałem. Trzeba nam zmartwychwstać w tym
ciele, w którym jest wszystko.
27 Nie pogardzaj barankiem, bez niego bowiem nie można oglądać króla. Nikt nie będzie mógł zbliżyć
się do króla będąc nagi.
3
32 Trzy chodziły z Panem zawsze: Maryja, Jego matka, Jej siostra i Magdalena, ta, którą nazywa się
Jego towarzyszką. "Maria" bowiem to Jego siostra, i Jego matka, i Jego towarzyszka.
37 Co posiada Ojciec, należy do Syna i jak długo syn jest mały, nie powierza się mu tego, co do niego
należy. Gdy staje się mężczyzną, jego ojciec daje mu wszystko, co posiada.
43 Bóg jest farbiarzem. Podobnie jak dobre farby - nazywa się je prawdziwymi - giną razem
z rzeczami farbowanymi, tak samo jest z tymi, których Bóg zafarbował. Ponieważ jednak Jego farby
były nieśmiertelne, uczyniły ich nieśmiertelnymi przez Jego materiał. Bóg bowiem chrzci tych, któ-
rych chrzci wodą.
46 Kto nie przyjął Pana, jest jeszcze Hebrajczykiem.
48 Gdy perłę rzuca się w błoto, ona, znajdując się tam, nie staje się mniej wartościowa; namaszczona
balsamem nie będzie bardziej wartościowa, lecz zawsze posiada wartość dla swego właściciela. Podobnie
jest z dziećmi Bożymi: gdziekolwiek będą, zawsze mają jeszcze wartość u swego Ojca.
52 Osioł, chodząc wokół kamienia młyńskiego, zrobił sto mil wędrówki, uwolniony znalazł się znów
na tym samym miejscu. Są ludzie, którzy wędrując długo, nie dochodzą w końcu do żadnego celu.
Gdy zastanie ich wieczór, nie zobaczą ani miasta, ani wioski, ani stworzenia, ani natury, ani mocy,
ani anioła. Biedni, daremnie się trudzili.
53 Eucharystia to Jezus. Po syryjsku bowiem nazywa się Go "farinata", to znaczy "rozciągnięty". Jezus
bowiem przyszedł, aby ukrzyżować świat.
56 Ślepy z widzącym przebywając w ciemnościach, nie różnią się od siebie. Kiedy nastaje światłość,
wówczas widzący ujrzy światłość, ślepiec pozostanie w ciemności.
60 Misterium małżeństwa jest wielkie. Świat jest różnorodny. Podstawą bowiem świata jest człowiek.
Podstawą zaś człowieka jest małżeństwo. Poznaj nieskalane współżycie, bowiem posiada ono wielką
siłę. Jego obraz istnieje w skalanej postaci.
66 Dusza i duch powstały z wody i ognia i światłości syna komnaty małżeńskiej. Ogniem jest namaszczenie,
światłością jest ogień. Nie mówię o tym ogniu, który nie posiada kształtu, lecz o innym,
którego kształt jest czysty, czyni światłość czystą i obdarza pięknem.
68 Pan uczynił wszystko w tajemnicy: chrzest i namaszczenie, i Eucharystię, i zbawienie, i komnatę
małżeńską.
73 Nie ma łoża małżeńskiego dla zwierząt ani dla sług, ani dla kobiety splamionej, lecz jest dla ludzi
wolnych i dziewic.
78 Gdyby kobieta nie oddzieliła się od mężczyzny, nie umarłaby z mężczyzną. Jego oddzielenie stało
się początkiem śmierci i dlatego przyszedł Chrystus, aby oddzielenie, które było na początku, ponownie
oddalić, a ich dwoje połączyć; zmarłych w oddzieleniu obdarzyć życiem i połączyć:
79 Kobieta jednak łączy się ze swym mężem w łożu małżeńskim. Zjednoczeni zaś w łożu małżeńskim,
nie będą się więcej rozstawać. Dlatego Ewa oddzieliła się od Adama, ponieważ nie połączyła
się z nim w łożu małżeńskim.
83 Adam powstał z dwu dziewic: z ducha oraz z dziewiczej ziemi. Dlatego to Chrystus zrodził się
z Dziewicy, aby błąd, który powstał na początku, naprawić.
91 Filip apostoł rzekł: "Józef, cieśla, zasadził ogród, gdyż potrzebował drewna dla swego rzemiosła.
On to jest tym, który wyciosał krzyż z drzewa, które zasadził. Jego potomek zawisł na tym, co on za4
sadził. Jego potomkiem był Jezus, zaś sadzonką krzyż".
95 Namaszczenie przewyższa chrzest, bowiem z powodu namaszczenia nazywa się nas chrześcijanami,
a nie z powodu chrztu. I Chrystusem został nazwany z powodu namaszczenia. Ojciec bowiem
namaścił Syna, Syn zaś namaścił apostołów, apostołowie zaś namaścili nas. Kto został namaszczony,
posiada Pełnię, ma zmartwychwstanie, światłość, krzyż, Ducha Świętego. Ojciec dał mu to w komnacie
małżeńskiej, (a) on przyjął.
100 Kielich modlitwy zawiera wino i wodę, służy jako znak krwi dla dziękczynienia za nią i napełniony
jest Duchem Świętym i jest własnością całego doskonałego człowieka, Gdy pijemy go, przyjmujemy
dla siebie doskonałego człowieka.
109 Jak Jezus udoskonalił wodę chrztu, tak rozpuścił śmierć. Dlatego schodzimy do wody, nie schodzimy
zaś do śmierci, aby nie rozpuszczono nas w duchu świata. Gdy on tchnie, nastaje pora "pro"
[zima], gdy zaś tchnie Duch Święty, nastaje pora "szem" [lato].
111 Duchowa miłość jest winem i wonią. Korzystają z niej wszyscy, którzy będą się nią namaszczać:
Korzystają z niej stojący na zewnątrz, jak długo przestają z nimi nią namaszczeni. Jeśli namaszczeni
zaprzestaną [tego] z nimi i odejdą, ci, co nie są namaszczeni, a tylko z tamtymi przestają, pozostaną
na nowo w swym smrodzie. Samarytanin nie dał rannemu niczego innego prócz wina i oliwy, a to nic
innego jak maść, i ona uleczyła rany. Miłość bowiem zakrywa mnóstwo grzechów.
115 Gospodarstwo świata zależy od, czterech sytuacji. Zbiory w spichlerzu zależą od wody i ziemi,
i wiatru, i światła. Gospodarka Boża zależna jest od czterech [czynników]: wiary i nadziei, i miłości,
i gnozy [życie]. Nasza ziemia jest wiarą, w której są nasze korzenie; woda jest nadzieją, którą się
nasycamy; wiatr jest miłością, w której wzrastamy. Światło zaś jest gnozą, przez którą dojrzewamy.
120 Jest Syn Człowieczy i syn Syna Człowieczego. Panem jest Syn Człowieczy, a syn Syna Człowieczego
jest tym, który został stworzony przez Syna Człowieczego. Syn Człowieczy otrzymał od Boga
możność tworzenia. On posiada też możność rodzenia.
126 Każda roślina, której nie zasadził mój Ojciec, który jest w niebie, będzie wyrwana. Oddzieleni
połączą się i napełniać się będą. Każdy, kto wejdzie do sypialni, roznieci światłość. Nie rozniecają
bowiem, jak małżonkowie, których nie widzimy, gdyż dzieje się to nocą. Ogień świeci tylko nocą,
następnie gaśnie. Tajemnice zaś zaślubin doskonalą się za dnia i w światłości. Dzień ten czy jego
światło nie zachodzi.