Dlaczego w Biblii istnieje zdublowany opis stworzenia swiata?

W odpowiedzi na mój komentarz do Pani Beaty tekstu napisała:

Czy wiesz, ze ….

w Biblii istnieje zdublowany opis stworzenia swiata (nie  calego swiata, tylko wybranych jego fragmentow) oraz zdublowany opis stworzenia czlowieka?

Istnieje rowniez zdublowany opis potopu  i jeszcze kilku innych wydarzen? Te podwójne opisy roznia sie od siebie nieznacznie, ale te nieznaczne szczegóły czynią ZNACZNA ROZNICE.

Zobaczmy jak to wyglada w przypadku stworzenia swiata i stworzenia czlowieka

Ksiega Genezis - rozdz1 oraz rozdz.2 wersety 1-3 opisuja poczatek wszelkiego stworzenia.  Jest to pierwszy opis.

Autorem stworzenia jest oczywiscie Bog i tak jest tam nazwany – po prostu Bog, bez zadnych przydomkow, bez imienia wlasnego.

Bog stwarza kompletny swiat w ciagu szesciu dni, a siodmego dnia odpoczywa.

Wszystko, co Bog stwarza jest dobre.

W calym pierwszym opisie stworzenia konsekwentnie wystepuje slowo<Bog>.

Nie bede przytaczala calego opisu, przypomne tylko, ze:

W trzecim dniu Bog stwarza roslinnosc ziemi;

“ I wydala ziemia zielen, ziele wydajace nasienie wedlug rodzajow jego i drzewo owocowe, w ktorym jest nasienie wedlug rodzaju jego,

I widzial Bog, ze to bylo dobre”

Na marginesie, na poczet przyszlych rozwazan zapytam tylko, czy mamy tu wrazenie, ze brakuje ziela polnego?.

W szostym dniu Bog stwarza zwierzeta ziemi

“Niech wyda ziemia istote zywa wedlug rodzajow jej; bydlo,  plazy I dzikie zwierzeta wedlug rodzajow ich. I tak sie stalo.

a potem, w tym samym dniu Bog stwarza czlowieka

“I stworzyl Bog czlowieka na obraz swoj. Na obraz Boga stworzyl go. Jako mezczyzne  i niewiaste stworzyl ich. I blogoslawil im Bog (...)”

Siodmego dnia Bog konczy swoje dzielo I odpoczywa

“Tak zostaly ukonczone niebo i ziemia oraz caly ich zastep. I ukonczyl Bog w siodmym dniu dzielo swoje, ktore uczynil I odpoczal dnia siodmego”

W tym opisie Bog stwarza swiat, w ktorym wszystko jest dobre, wszystko  jest blogoslawione, wszystko ma swoj porzadek i kolejnosc stworzenia, mezczyzna i kobieta sa stworzeni jednoczesnie w szostym dniu, sa stworzeni na obraz i podobienstwo Boga, cale dzielo Boga jest kompletne i ukonczone dnia siodmego.

To wszystko wydaje sie nam oczywiste, ale..... rownie oczywista jest dla nas troche inna historia.

W drugim rozdziale Ksiegi Genesis, od wersetu czwartego nastepuje ponowny fragmentaryczny opis stworzenia, tylko ze rozni sie on nieco od pierwszego, a przy tym jest niejasny. i zagmatwany. Z pozoru wyglada to na kontynuacje lub uzupelnienie pewnych tresci odnoszacych sie do dziela stworzenia przez Boga,ale niestety te “dodatkowe” informacje sa sprzeczne z pierwotnym przekazem. Co wiecej w drugim opisie stworzenia wystepuje nowe okreslenie Boga – Pan Bog.

W jezyku polskim jest to cos, co moze latwo umknac naszej uwadze, poniewaz Pan Bog i Bog moga oznaczac te sama osobe tylko z uzyciem formy godnosciowej “Pan”.

Tak byc moze, ale.... niekoniecznie!. Istnieje prawdopodobienstwo, ze w tym moze rowniez kryc sie pewien chytry zamiar.

Chodzi o to, zebysmy przyzwyczaili sie do slowa “Pan” w odniesieniu do Boga. W kolejnych rozdzialach Biblii slowo Pan zacznie funkcjonowac samoistnie na okreslenie Boga, a jeszcze pozniej bedzie uzywane w zestawieniu ze slowem Bog, ale z uzyciem przecinka – Pan, Bog. A to oznacza, ze Pan stanie sie nazwa wlasna odnoszaca sie do boga. <“Pan, Bog “> zapisany w takiej formie bedzie oznaczac boga o imieniu Pan lub po prostu innego boga.

Wyglada to tylko pozornie na gre slow, ale w Biblii mamy pewna wzmianke, ktora potwierdza taka hipoteze. W rozdziale 4 Ksiegi Genesis werset 26 jest napisne “Setowi takze urodzil sie syn i nazwal go Enosz. Wtedy zaczeto wzywac imienia Pana”

Czy nie jest to dziwne?  Adam I Ewa mowili i mysleli o Bogu zwyczajnie -  Bog. W rozmowie z wezem w Edenie Ewa mowi: “Mozemy jesc owoce z drzew ogrodu, tylko o owocu drzewa, ktore jest w srodku ogrodu, rzekl Bog: Nie wolno wam z niego jesc, ani sie go dotykac, abyscie nie umarli”.  Albo wtedy, gdy urodzila Seta, powiedziala : Bog dal mi innego potomka zamiast Abla, ktorego zabil Kain”. Mozemy wiec sobie wyobrazic, ze pierwsi ludzie czesto rozmawiali o Bogu, dziekowali lub skarzyli sie Bogu lub wzywali Boga, kiedy bylo im ciezko. Dlaczego wiec  dopiero po wielu latach od ich stworzenia zaczeto wzywac imienia Pana  i dlaczego ten fakt zostal odnotowany w Biblii jako istotny i oznaczony w czasie?   

Chrystus na pewno byl nazywany Panem, albo Panem, Bogiem ale dopiero w pozniejszych czasach.

Powroce do tego watku jeszcze, a narazie przyjrzyjmy sie, jak wyglada opis swiata, stworzony przez PANA Boga (celowo zmienilam wielkosc liter,  w anglojezycznej wersji  Biblii mamy slowo LORD napisany rowniez drukowanymi literami).

Zacytuje tu w calosci rozdz.2 od wersetu 4 do 7, a potem fragmenty wersetow 8-25.

I tak jak w pierwszym opisie konsekwentnie wystepuje pojecie “Bog”, to w tym drugim rowniez konsekwentnie wystepuje “PAN Bog”.

“Takie byly dzieje nieba i ziemi podczs ich stworzenia. W dniu, kiedy PAN Bog uczynil ziemie i niebo, A jeszcze nie bylo zadnego krzewu polnego na ziemi ani nie wyroslo zadne ziele polne, bo PAN Bog nie spuscil deszczu na ziemie i nie bylo czlowieka, ktory by uprawial role, A tylko mgla wydobywala sie z ziemi i zwilzala cala powierzchnie gleby, Uksztaltowal PAN Bog czlowieka z prochu ziemi i tchnal w nozdrza jego dech zycia. Wtedy stal sie czlowiek istota zywa.

Potem zasadzil PAN Bog ogrod w Edenie, na wschodzie. Tam umiescil czlowieka, ktorego stworzyl.  I sprawil PAN Bog, ze wyroslo z ziemi wszelkie drzewo przyjemne do ogladania i dobre do jedzenia (…).

I wzial PAN Bog czlowieka i osadzil go w ogrodzie Eden, aby go uprawial i strzegl(...).

Potem rzekl PAN Bog: Niedobrze jest czlowiekowi, gdy jest sam. Uczynie mu pomoc odpowiednia dla niego.

Utworzyl wiec PAN Bog z ziemi wszelkie dzikie zwierzeta I wszelkie ptactwo niebios I przyprowadzil do czlowieka, aby zobaczyc, jak je nazwie(...).

Lecz dla czlowieka nie znalazla sie pomoc dla niego odpowiednia. Wiec zeslal PAN Bog gleboki sen na czlowieka, tak, ze zasnal  Potem wyjal jedno z jego zeber I wypelnil cialem to miejsce, A z zebra(....) uksztaltowal PAN Bog kobiete I przyprowadzil ja do czlowieka. Wtedy rzekl czlowiek: Ta dopiero jest koscia z kosci moich I cialem z ciala mojego. Bedzie sie nazywala mezatka, gdyz z meza zostala wzieta”.

Co mowi nam ten drugi opis stworzenia przez PANA Boga?

Pomimo, ze obfituje w szczegoly techniczne, jest niejasny i trudno go wpisac w pierwszy scenariusz. W zaden sposob nie mozna go uznac za komplementarny i uzupelniajacy wobec opisu swiata stworzonego przez Boga, poniewaz zaciemnia to, co w pierwszym opisie jest klarowne I uporzadkowane. Zawiera informacje sprzeczne z pierwszym opisem, zmieniona jest  kolejnosc stwarzania.

Sprobuje podsumowac: W jakims nieokreslonym czasie, kiedy nie bylo na ziemi krzewu polnego i ziela polnego(?), bo nie nie bylo jeszce deszczu, tylko mgla, stwarza PAN Bog czlowieka z prochu ziemi poprzez tchniecie w niego zycia. Stwarza na poczatku tylko mezczyzne. Umieszcza go w ogrodzie Eden, by uprawial ten ogrod i go strzegl. W tym celu tworzy PAN Bog wszystkie rosliny ziemi (ktorych przedtem nie bylo, bo nie bylo deszczu). Czlowiek przebywa w ogrodzie Eden sam posrod roslinnosci. PAN Bog stwarza wiec dla niego wszystkie zwierzeta, by byly dla niego pomoca. Sposrod zwierzat czlowiek nie otrzymuje jednak odpowiedniej pomocy dla siebie, dlatego PAN Bog stwarza dla niego inna pomoc, kobiete. Kobieta nie zostaje stworzona jako samodzielna istota, ale  powstaje z czesci czlowieka (mezczyzny) i zostaje mu przyporzadkowana z nazwy (mezatka).

Jak widac, te dwa opisy roznia sie od siebie bardzo. To sa dwie rozne koncepcje stworzenia, to sa dwa rozne swiaty.

W pierwszej, Bog stwarza swiat niezaleznie od czlowieka; swiat roslin w trzecim dniu,  swiat zwierzat w szostym dniu przed stworzeniem ludzi. Jest napisane, ze –  ziemia wydaje zielen i ziemia wydaje istote zywa, takie jest pochodzenie roslin I zwierzat – ziemskie. Dopiero potem, na samym koncu, w szostym dniu Bog czyni czlowieka. Stwarza jednoczesnie mezczyzne i kobiete i nazywa ich ludzmi. Kobieta i mezczyzna sa rowni wobec siebie I sa rowni wobec Boga. Obydwoje zostaja uczynieni na obraz i podobienstwo Boze, a to oznacza, ze sa odzwierciedleniem jego boskosci. Przy czym nie jest powiedziane, ze to ziemia  wydaje czlowieka. W swojej naturze czlowiek dziedziczy podobienstwo do Boga (ma w sobie jego nasienie) i przekazuje to dziedzictwo swojemu potomstwu. Bog jest prawdziwym ojcem powolanych do zycia ludzi, a oni sa jego dziecmi.. “Zadaniem” ludzi jest zyc na ziemi i czynic ja sobie poddana. Cala ziemia wraz z ludzmi jest poblogoslawiona, a wszystko, co zostaje stworzone jest dobre.

Drugi opis natomiast, to swiat podporzadkowany czlowiekowi. Czlowiek stworzony przez PANA Boga to czlowiek ziemi, utworzony nie tylko z samej ziemi, ale z jej prochu - czlowiek marny. Jego jesteswo przypisane jest do ziemi i konczy sie w momencie smierci - “z prochu jestes i w proch sie obrocisz”, Czlowiek zostaje stworzony przez PANA Boga do pracy -  do uprawy roli (w tym celu zalozony zostaje przez PANA Boga ogrod w Edenie). Czlowiek ma sluzyc PANU Bogu I skladac mu ofiary. Jest jego wlasnoscia, a bog jest jego PANEM, jego LORDEM....

cdn.

--------------------------------------------

Z kims ostatnio rozmawiałem na czacie chyba lub na forum twierdząc, że pierwszy grzech mógł wynikać z seksu. Nie z samego współżycia, ale możliwe że Ewy z ...."wężem".
Wszak nasi pierwsi rodzice spostrzegli nagle że byli nadzy.


Załączam do opisu p. Beaty stworzenie świata wg Księgi Jaszera, która w tej kwestii również wiele mówi:


1 I rzekł Bóg „Stwórzmy człowieka na nasz
obraz, na nasze podobieństwo” i stworzył Bóg
człowieka na swój obraz.
2 I ulepił Bóg człowieka z ziemi, a w jego
nozdrza tchnął oddech życia i człowiek stał się
żywą duszą obdarzoną mową.
3 I rzekł Bóg „Bycie samym nie jest dobre dla
człowieka; uczynię mu towarzysza.”
4 I zesłał Pan na Adama głęboki sen i ten zasnął
i Pan wyjął mu jedno z żeber i uczynił wokół niego
ciało i uformował je i przyprowadził do Adama, a
Adam obudził się ze snu i ujrzał niewiastę stojącą
przed nim.
5 I rzekł: „Oto kość z kości moich i nazywać się
będzie niewiastą, ponieważ została stworzona z
mężczyzny”. I Adam dał jej imię Ewa, ponieważ
była matką wszystkich żyjących.
6 A Bóg pobłogosławił im i w dniu ich
stworzenia nadał im imiona Adam i Ewa i Pan Bóg
rzekł: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się i
zaludnijcie ziemię.”
7 I wziął Bóg Adama i jego żonę i umieścił ich
w ogrodzie Eden, aby go przyozdabiali i utrzymali.
I rozkazał im: „Możecie jeść z każdego drzewa,
tylko z drzewa poznania dobra i zła jeść wam nie
wolno, ponieważ w dniu, w którym z niego
skosztujecie, na pewno umrzecie.”
8 A kiedy Bóg pobłogosławił im i ich pouczył,
oddalił się od nich i Adam i jego żona żyli w
ogrodzie zgodnie z nakazem Pana.
9 A wąż, którego Bóg stworzył wraz z nimi na
ziemi, przyszedł do nich, by namawiać ich do
złamania nakazu Boga.
10 I wąż pokusił i przekonał niewiastę by zjadła
z drzewa poznania, a niewiasta usłuchała głosu
węża i przeciwstawiła się słowu Boga, zerwała
owoc z drzewa poznania dobra i zła i zjadła i
poczęstowała także swojego męża, a on również
zjadł.
11 I Adam i jego zona złamali nakaz Boga i Bóg
wiedział o tym i wzbudziło to jego gniew i
przeklął ich.
12 I Pan Bóg wygnał ich tego dnia z ogrodu
Eden by uprawiali ziemię, z której zostali ulepieni
i poszli i zamieszkali na wschód od ogrodu Eden. I
Adam zbliżył się do swojej żony Ewy i urodziła
mu ona dwóch synów i trzy córki.
13 I pierworodnemu dala na imię Kain, mówiąc
„Otrzymałam od Pana mężczyznę”, a drugiemu
synowi Abel, gdyż, jak powiedziała „W próżności
przybyliśmy na ziemię i w próżności zostaniemy z
niej zabrani.”
14 I chłopcy rośli, a ojciec dal im w posiadanie
ziemię. I Kain uprawiał ziemię, a Abel wypasał
owce.
15 I po upływie kilku lat przynieśli Panu ofiarę i
Kain złożył ofiarę z owoców ziemi, a Abel z
tłuszczu pierwszego przychówku swej trzody, i
Bóg skłonił się ku Ablowi i jego ofierze i
przyszedł ogień od Pana z nieba i spożył ją.
16 A do Kaina i jego ofiary Pan się nie zwrócił,
ponieważ przyniósł on Panu gorsze ze swych
plonów, a z tego powodu Kain był zazdrosny o
swego brata Abla i szukał sposobności, by go
zabić.
17 I po pewnym czasie Kain i jego brat Abel
wyszli jednego dnia w pole, by pracować. I oboje
byli w polu, Kain obrabiając ziemię i orząc, a
Abel wypasając swoje stada. I stado weszło na tę
część gruntu, którą zaorał Kain i bardzo go to
rozgniewało.
18 I Kain podszedł do swego brata Abla w
złości i powiedział do niego: „Co jest takiego
między mną i tobą, że przychodzisz mieszkać i
przyprowadzasz swoje stada by się pożywiały na
mojej ziemi?”
19 A Abel odpowiedział bratu: „Co jest takiego
między mną i tobą, że jesz mięso moich stad i
ubierasz się w ich wełnę?
20 Odłóż wełnę moich owiec, w którą się
odziałeś i odwdzięcz się za ich mięso, które
zjadłeś i dopiero, gdy to uczynisz, odejdę z twojej
ziemi, jak rzekłeś.”
21 A Kain rzekł do swojego brata, Abla: „Z
pewnością, jeśli dzisiaj cię zabiję, kto będzie
żądał ode mnie twojej krwi?”
22 A Abel odpowiedział Kainowi: „Na pewno
Bóg, który stworzył nas na ziemi, pomści moją
sprawę i zażąda od Ciebie krwi, jeśli mnie
zabijesz, ponieważ Pan jest sędzią i to on odpłaca
się człowiekowi za jego złe uczynki i złemu
człowiekowi zgodnie z podłościami, które
wyrządził tu na ziemi.
23 I tak, jeśli mnie tu zabijesz, Bóg z pewnością
widzi twoje ukryte plany i osądzi cię za zło, które
zapowiedziałeś mi dzisiaj uczynić.”
24 I kiedy Kain usłyszał słowa, które
wypowiedział Abel, jego brat, zapalił się w nim
nagły gniew skierowany przeciw niemu za to, co
powiedział.
25 I Kain szybko wstał, wziął metalową część
swego pługu, którą nagle uderzył swego brata i
zabił go i Kain rozlał krew swego brata Abla na
ziemię i krew jego polała się na ziemię przed
stadem.
26 I po tym Kain żałował zabicia swego brata i
był bardzo zasmucony i płakał nad nim i ogromnie
go to trapiło.
27 I Kain wstał i wykopał w polu dół, do
którego włożył ciało swego brata i zakrył je
pyłem.
28 A Pan wiedział, co Kain zrobił swemu bratu
i ukazał się Kainowi i powiedział do niego:
„Gdzie jest Abel, twój brat, który był z tobą?”
29 A Kain ukrył prawdę i powiedział: „Nie
wiem, czy jestem opiekunem mego brata?”, a Pan
powiedział do niego: „Coś zrobił? Krew twojego
brata woła do mnie z ziemi w miejscu, gdzie go
zabiłeś.
30 Ponieważ zabiłeś swego brata i zataiłeś to
przede mną, a w sercu myślałeś, że cię nie
widziałem ani nie wiedziałem o twoich
uczynkach.
31 Lecz uczyniłeś to i zabiłeś swego brata za
nic, dlatego, że słusznie do ciebie przemówił i
dlatego teraz bądź wyklęty z ziemi, która rozwarła
swe usta by przyjąć krew twojego brata z twych
rąk i gdzie go pochowałeś.
32 I kiedy będziesz ją uprawiał, nie da ci
więcej swej siły tak jak na początku, a wyda
jedynie kolce i osty, a ty będziesz się przenosił i
wędrował przez ziemię aż po dzień twej śmierci.”
33 I wtedy Kain odszedł sprzed oblicza Pana, z
miejsca, gdzie przebywał i począł się przenosić i
wędrować na ziemi na wschód od Edenu, a z nim
wszystko, co do niego należało.
34 I w tych dniach Kain zbliżył się do swojej
żony, a ona poczęła i urodziła syna, a on nazwał go
Henoch, mówiąc: „Tym imieniem Pan zaczął
obdarowywać go ciszą i spokojem na ziemi.”
35 W tym czasie również Kain zaczął budować
miasto. I wybudował miasto i nazwał je Henoch,
tak, jak swego syna, ponieważ w tych dniach Pan
dał mu spokój na ziemi i nie przenosił się ani nie
wędrował tak, jak na początku.
36 A Henochowi urodził się Irad, który spłodził
Mechujaela, a Mechujael spłodził Metuszaela.


Księga Jaszera, rozdział 2
1 A w sto trzydziestym roku swojego życia na
ziemi Adam ponownie zbliżył się do swojej żony
Ewy i urodziła mu ona syna na jego obraz i
podobieństwo i dała mu na imię Set, mówiąc:
„Ponieważ Bóg dał mi nowe potomstwo w miejsce
Abla, którego zabił Kain.”
2 I Set żył sto pięć lat i spłodził syna. I Set dał
mu na imię Enosz, mówiąc: „Ponieważ w tym
czasie synowie ludzi zaczęli się rozmnażać i
paczyć swe dusze i serca grzesząc i buntując się
przeciw Bogu.”
3 I za czasów Enosza synowie człowieczy dalej
buntowali się i grzeszyli przeciw Bogu
powiększając gniew Pana przeciw synom
człowieczym.
4 I synowie człowieczy szli i służyli innym
bogom i zapominali o Panu, który ich
stworzył na
ziemi. I w tych czasach synowie człowieczy
tworzyli podobizny z mosiądzu i żelaza, drewna i
kamienia i kłaniali się i służyli im.
5 I każdy człowiek stworzył swego boga i
kłaniali się im i synowie człowieczy opuszczali
Pana przez wszystkie dni Enosza i jego dzieci.
Wzbudziło to gniew Boga z powodu paskudnych
czynów, których dokonywali na ziemi.
6 I sprawił Pan, że zalały ich wody rzeki Gihon
i zniszczył ich, strawił i zrujnował jedną trzecią
ziemi jednak pomimo tego, synowie człowieczy
nie zaprzestali swych złych poczynań, a ich ręce
jeszcze bardziej wyciągały się do czynienia złego
przed obliczem Pana.
7 W tych dniach nie siano i nie żęto i nie było
jedzenia dla synów człowieczych i wielki w tych
dniach panował głód.
8 A z nasion, które siali, wyrastały ciernie, osty
i wrzośce, ponieważ od czasów Adama dręczyła
ziemię zapowiedź o Bożym przekleństwie i
przeklął on ziemię z powodu grzechu, który Adam
popełnił przed Panem.
9 I kiedy ludzie dalej buntowali się i grzeszyli
przeciw Bogu i pogarszali swoje postępowanie,
niszczona była także ziemia.
10 A Enosz, dożywszy dziewięćdziesięciu lat,
począł Kenana.
11 I Kenan dorósł i mając czterdzieści lat był
mądry i miał wiedzę i umiejętności w każdej
dziedzinie i rządził ponad wszystkimi synami
człowieczymi i prowadził ich do mądrości i
wiedzy. Ponieważ Kenan był bardzo mądry i
rozumny w każdej dziedzinie i swą mądrością
rządził ponad duchami i demonami.
12 I dzięki swej mądrości Kenan wiedział, że
Bóg zniszczy synów człowieczych za to, ze grzeszą
na ziemi i że Pan w nadchodzących dniach ześle na
nich powódź.
13 I w tych dniach Kenan spisał na kamiennych
tablicach to, co miało mieć miejsce w
nadchodzącym czasie i umieścił je pośród swych
skarbów.
14 I Kenan rządził ponad całą ziemią i nakłonił
niektórych synów człowieczych do służby Bogu.
15 A kiedy Kenan miał siedemdziesiąt lat,
spłodził trzech synów i dwie córki.
16 Oto imiona dzieci Kenana: imię
pierworodnego to Mahalaleel, drugiego Enan, a
trzeciego Mered, a ich siostrami były Ada i Silla.
Oto pięcioro dzieci Kenana, które mu się urodziły.
17 A Lamek, syn Metuszaela, został
spokrewniony z Kenanem przez związek małżeński
i wziął jego dwie córki za żony i Ada poczęła i
urodziła Lamekowi syna i nazwała go imieniem
Jabal.
18 I znów poczęła i urodziła syna i nazwała go
Jubal. A Silla, jej siostra, była w tych dniach
bezpłodna i nie miała potomstwa.
19 Ponieważ w tych czasach synowie
człowieczy zaczęli grzeszyć przeciw Bogu i
sprzeciwiać się przykazaniom, które dał
Adamowi, by byli płodni i rozmnażali się na
ziemi.
20 I niektórzy synowie człowieczy kazali swym
żonom pić wywar, który sprawiał, że były
bezpłodne po to, by zachowały swe kształty i by
nie zniknęło ich piękno.
21 I kiedy synowie człowieczy kazali niektórym
swym żonom pić, Silla piła z nimi.
22 I rodzące dzieci kobiety wydawały się w
oczach swych mężów obrzydliwe jak wdowy,
podczas gdy ich mężowie żyli, gdyż byli oni
przywiązani tylko do bezpłodnych.
23 I po wielu dniach i latach, kiedy Silla była
stara, Pan otworzył jej łono.
24 I poczęła i urodziła syna i nazwała go Tubal-
Kain, mówiąc „Otrzymałam od Pana
Wszechmogącego, kiedy już przekwitłam”.
25 I poczęła znowu i powiła córkę i nazwała ją
imieniem Naama, ponieważ, jak powiedziała: „Po
tym jak przekwitłam, otrzymałam przyjemność i
zachwyt.”
26 A Lamek był stary i jego oczy zaćmione tak,
że nie widział i Tubal-Kain, jego syn, prowadził
go i pewnego dnia Lamek wyszedł w pole i Tubal-
Kain, jego syn, był z nim i kiedy szli przez pole,
podszedł do nich Kain, syn Adama. I Lamek był
bardzo stary i nie widział, a Tubal-Kain, jego syn,
był bardzo młody.
27 I Tubal-Kain powiedział swemu ojcu by
naciągnął łuk i strzałami poraził Kaina, który był
wciąż daleko, i zabił go, ponieważ wydawało im
się, że było to zwierzę.
28 I strzały przebiły ciało Kaina, mimo że był
daleko i upadł on na ziemię i umarł.
29 I Pan ukarał Kaina za zło, które wyrządził
swemu bratu Ablowi, zgodnie ze słowem Pana,
które wypowiedział.
30 I stało się tak, że kiedy Kain zginął, Lamek i
Tubal podeszli zobaczyć zwierzę, które zabili
i
ujrzeli na ziemi martwego Kaina, swego dziadka.
31 I Lamek był wielce zasmucony tym, co
uczynił i obydwoma rękami uderzył swego syna i
spowodował jego śmierć.
32 A żony Lameka usłyszały, co uczynił i
szukały go by go zabić.
33 I żony Lameka nienawidziły go od tego dnia,
ponieważ zabił on Kaina i Tubal-Kaina i żony
Lameka oddzieliły się od niego i przestały go
wtedy słuchać.
34 I Lamek przyszedł do swych żon i naciskał na
nie, by go wysłuchały w tej sprawie.
35 I powiedział do Ady i Silli: „Wysłuchajcie
mego głosu, o, żony Lameka, zważajcie na moje
słowa, ponieważ teraz wyobrażacie sobie, że
zabiłem mężczyznę swoimi ranami, a chłopca
swym pasem choć nie dopuścili się żadnej
przemocy, lecz wiedzcie na pewno, że jestem stary
i siwy, a oczy moje wraz z wiekiem stały się
ciężkie i zrobiłem to nieświadomie.”
36 A żony Lemeka wysłuchały go w tej kwestii i
powróciły do niego za radą swego ojca Adama,
lecz od tamtego czasu nie rodziły mu już dzieci
wiedząc, że gniew Boży wzrastał w tych czasach
przeciw synom człowieczym, by zniszczyć ich
wodami powodzi za ich złe uczynki.


Dla mnie zastawiające jest pojawienie się Seta. Czy to ten sam:   http://pl.wikipedia.org/wiki/Set_%28b%C3%B3g%29